Ruilen van boeken levert soms een onverwachte verrassing op. Zo kreeg ik gisteren het boek Prisoner of my Desire van Johanna Lindsey in mijn bezit en het bleek de originele uitgave te zijn met de stepback die jullie hierboven zien. Ik ben nieuwsgierig naar dit boek omdat de recensies zo heel verschillend zijn. Een groep lezeressen zegt dat het een fantastisch boek is maar een andere groep is van mening dat er in dit boek geweldadig wordt omgegaan met de heldin en dat er dingen gebeuren die wij, in onze tijd, absoluut niet meer zouden pikken. Dat laatste vind ik altijd een bijzonder onjuist argument om een boek mee af te kraken. Dit boek speelt namelijk in de middeleeuwen en de geschiedenis leert dat vrouwen in die tijd totaal geen rechten hadden en niets waard waren. Als je naar de echte geschiedenis van de middeleeuwen gaat bestuderen dan komt de heldin in dit boek er nog netjes vanaf. De schrijfster heeft dus de waarheid niet al te veel geweld aan willen doen en dat kan ik waarderen. Je moet een boek als dit ook lezen met die echte geschiedenis in je achterhoofd. Zo was het nu eenmaal en je kunt natuurlijk wel een zoete en rose gekleurde roman over die tijd schrijven (en dat is op zijn tijd best heel leuk) maar de werkelijkheid was het niet. Er zijn echter lezeressen die er niet goed tegenkunnen om met die werkelijkheid geconfronteerd te worden en die zo’n verhaal in hun hoofd naar onze tijd verplaatsen. Ze denken (echt waar !) dat vrouwen die deze boeken lezen hun grenzen gaan verleggen en van hun man of vriend ook geweldadigheden gaan accepteren omdat dat in romans dus ook voorkomt. Te gek voor woorden. Alsof mensen die Harry Potter lezen ook echt in heksen gaan geloven. Het is en blijft een roman en het is heel goed dat een schrijfster niet teveel afwijkt van de werkelijkheid in de geschiedenis. Er mag best een rose randje omheen maar feit is en blijft dat de middeleeuwen niet leuk waren voor vrouwen zoals overigens wel meer periodes in de geschiedenis. En zelfs in een roman moet je daar niet je ogen voor sluiten.
“Hear hear!�
Goed omschreven Hartendief, een historische roman MOET in de context van de beschreven periode, bezien worden. De onderlinge verhoudingen lagen toen gewoon anders. Een verkrachting meer of minder daar lag indertijd niemand nachten van wakker. Net zo goed als kindhuwelijken heel gewoon waren. De mannen waren meer bruut en de vrouwen meer gedwee. Je zult dus een beetje empathie moeten hebben voor de karakters. Als de auteur van een HR ook nog eens vrijelijk de huidige maatstaven zou doorvoeren, zou dit regelrechte geschiedvervalsing zijn. Wie dit niet bevalt, kan beter op zoek gaan naar een ander genre boeken.
Ja, ik ben het helemaal met je eens hartendief.
De klagers komen zeker uit Amerika, tenslotte mag daar helemaal niets en worden dingen al snel kwetsend gevonden en zijn ze daar snel bang dat er mensen door beinvloed worden. Dat geldt vaak voor muziekteksten, maar ook voor boeken. Ik vind het juist soms storend als mannen in boekjes te lief zijn of als er iets wordt beschreven dat met de tijdsperiode in strijd is. Niet dat ik er super op let, maar als het me opvalt, vind ik het storend. Ik ben heus niet dol op verkrachtingscenes maar het is niet zo dat ik het boekje dan meteen wegleg.
Ik ben het er dus ook helemaal mee eens,…
kijk,..daarom ben ik juist zo’n fan van Johanna Lindsey!
Je moet het ook niet in de werkelijkheid zien,…
dan kun je maar beter alleen maar waargebeurde verhalen lezen,…toch?
Enne,..mijn favoriet van Lindsey is de Vikingserie,…
Fires of winter, Hearts Aflame en Surrender my love,…
Dat zijn ook de echte Lndsey’s!!!!!!!!!!!!